مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلام‌الله‌علیها
جلوۀ مُشتـرک حـیدر و زهـرا؛ زینب فیض جاری شده از عـالم بالا؛ زینب نه فقط فخرِ تو؛ فـخـرِ پـدرت هم بوده به تو گـفـتـنـد اگـر زینت بـابـا؛ زینب نیمی از هـیمنۀ تو به خدیجه رفته‌ست نیـمۀ دیگـر تو رفـته به طـاهـا؛ زینب مـادرت اُمِّ‌أَبـیـهـاسـت از این رو بـاید لـقـب تو بـشـود «سِـرّ أَبیـهـا»؛ زینب مـادرت مـرتـبۀ عـصمت کـبری دارد تو از این رو شده‌ای عصمت‌ِ صغری؛ زینب کعبه راضی‌ست؛ اگر مَضجع ِتو سَمت خودش بِکـشـد عـقـربـۀ قـبـلـه نـمـا را؛ زینب اشـتـباه است اگر فکـر کـنم در عـالـم فـاطــمـه نـائـبـه‌ای داشـتـه اِلّا زیـنـب مِنّت از هیچ طبیبی نکشم چون که مرا اشک در داغ تو کرده‌ست مداوا؛ زینب سیـنه‌ام را که ببـویـند ملائک در قـبر می‌نـویـسند به روی کـفـنم «یا زینب« |